Kilka słów o ... Świecie położone jest na Pojezierzu Pomorskim, w regionie etnicznym Kociewia, u ujścia rzeki Wdy do Wisły, a dokładniej- w miejscu, gdzie wysoczyzna morenowa stromo opada w kierunku rzeki. Taka lokalizacja przywodzi na myśl miasto położone na terenach górskich.

W Świeciu zbiegają międzynarodowe drogi  krajowa 1, Gdańsk – Cieszyn oraz  krajowa 5, Świecie – Wrocław – Kudowa-Zdrój). 12 kilometrów od granic miasta przebiegać będzie autostrada A1. Miasto znajduje się w odległości 4 km od ważnej dwutorowej magistrali kolejowej Gdańsk-Śląsk.

Świecie to jedno z najstarszych miast Polski, pierwsza wzmianka z 1198 r., kiedy to było stolicą samodzielnego księstwa pomorskiego, władanego między innymi przez Świętopełka i Mściwoja. Po sprowadzeniu na niedaleką Ziemię Chełmińską Krzyżaków w roku 1226, było ważnym grodem obronnym Pomorza. Niestety w 1309 roku, jako ostatni punkt obrony, poddało się zakonowi (Gdańsk zajęto już rok wcześniej). Krzyżacy w Świeciu utworzyli komturię i rozpoczęli budowę zamku, ukończonego do roku 1350, prawa miejskie chełmińskie Świecie otrzymało w roku 1338. Pod Grunwaldem były nie obecne oddziały ze Świecia ale po porażce Krzyżaków to właśnie Świecki Komtur ruszył do Malborka i z świeckimi rycerzami objęli komturstwo Malborskie i przez to nie wpadło ono w ręce Polaków. Podczas wojny trzynastoletniej zamek kilkakrotnie zmieniał właścicieli, ostatecznie zajęli go Polacy.

Aż do "potopu" szwedzkiego miasto bogaciło się na handlu wiślanym, Szwedzi jednak zupełnie zniszczyli Świecie i doszczętnie spalili zamek. Miasto ze zniszczeń odbudowywało się przez około 100 lat. Położone nad samą Wisłą, było często narażone na niszczycielskie powodzie. Dopiero w połowie XIX wieku nastąpiły przenosiny miasta na wysoki lewy brzeg Wdy. Liczba ludności wzrosła wtedy z 3166 w 1849 r. do około 6000, a w przeddzień wybuchu II wojny światowej Świecie liczyło już około 10 000 mieszkańców.

W Świeciu podczas działań wojennych, a zwłaszcza jesienią 1939 roku, dokonano licznych eksterminacji miejscowej ludności, w lasach mniszkowskich wymordowano 1350 pacjentów szpitala psychiatrycznego, a na ul. Polnej rozstrzelano około 40 Żydów. W 1945 roku wojska radzieckie zniszczyły kościół farny na Starym Mieście oraz wysadziły w powietrze kościół w dzielnicy Przechowo.

Po wojnie nastąpił rozwój Świecia, liczba mieszkańców wzrosła z 8300 w 1945 do ponad 13 500 w 1961 roku. Rozbudowano cukrownię (istniejącą od 1883 roku), zakłady mięsne, młyny oraz zbudowano nowoczesną wytwórnię pasz treściwych (obecnie PROVIMI). Jednak najważniejszym wydarzeniem w powojennej historii Świecia była decyzja o budowie w Przechowie pod miastem zakładów celulozy i papieru, które zdynamizowały jego rozwój i wpłynęły na strukturę gospodarczą regionu. Uruchomione w 1968 roku, w kilka lat później zatrudniały ponad 4600 ludzi.

Liczba ludności Świecia w 1988 roku osiągnęła poziom 25 000, podnosząc Świecie do rangi miasta średniego. Powstały nowe osiedla mieszkaniowe – Kościuszki – 4000 mieszkańców oraz Marianki obliczone na ponad 10 000 ludzi. Obecnie Świecie jest ważnym ośrodkiem gospodarczym, mieszkaniowym i handlowym na mapie województwa kujawsko-pomorskiego.